بررسی میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب موثر در آسیب لیگامان صلیبی قدامی در حین انجام چهار تمرین پلایومتریک بر روی سطوح نرم و سخت در مردان ورزشکار دانشگاهی

چکیده مقدمه: تمرینات پلایومتریک یکی از بخش های اصلی تمرینات بهبود عملکرد نوروموسکولار در تمرینات پیشگیری از آسیب را تشکیل می دهند. ولی تاکنون در برنامه های تمرینی جهت بهبود عملکرد نوروموسکولار ترکیبی از تمرینات پلایومتریک را به کار برده اند که این مانع تشخیص تاثیر هر یک از این تمرینات بر کاهش وقوع آسیب ACL شده است. همچنین ما انتظار داشتیم که نسبت های فعالیت عضلات بر روی سطوح مختلف تغییر می کند و می توان نسبت های فعالیت عضلانی بهتری را با تمرین روی سطوح تاتامی و تشک کشتی برای پیشگیری از آسیب ACL بدست آورد. هدف: بررسی میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب موثر در آسیب ACL در حین انجام 4 تمرین پلایومتریک بر روی سطوح نرم و سخت به منظور شناخت بهترین تمرین و سطحی است که باعث افزایش بیشتر فعالیت همسترینگ نسبت به کوادریسپس و گاستروکنمیوس و تقویت بیشتر گلوتئوس مدیوس بود. روش شناسی: در تحقیق حاضر 15 ورزشکار دانشگاهی با میانگین قد 6±174 سانتی متر، وزن 5/4±4/65 کیلوگرم و سن 57/1±23 سال شرکت کردند. تمرینات لی لی تک پا در صفحه ساجیتال، لی لی تک پا در صفحه فرونتال، پرش جمع و پرش اسکوات بعنوان گروه تمرینات پلایومتریک و سطوح زمین، تاتامی و تشک کشتی بعنوان سه سطحی که تمرینات بر روی آنها انجام شوند انتخاب شدند. نتایج: میزان فعالیت تمام عضلات بر روی تمام سطوح یکسان بود. عضله گلوتئوس مدیوس در تمرین لی لی تک پا در صفحه فرونتال دارای بیشترین فعالیت بود. عضله بایسپس فموریس در تمرین لی لی تک پا در صفحه ساجیتال دارای بیشترین فعالیت و در تمرینات پرش جمع و پرش اسکوات دارای کمترین فعالیت بود. رکتوس فموریس در تمرین پرش جمع بیشترین فعالیت را دارد. بیشترین فعالیت فیدفورواردی عضله گاستروکنمیوس در تمرین پرش جمع است و در فاز فیدبک بیشترین فعالیت را در تمرین لی لی تک پا در صفحه ساجیتال دارد. بحث و نتیجه گیری: از نظر هدف تحقیق حاضر هیچ تفاوتی بین سطوح وجود ندارد. دو تمرین لی لی تک پا در صفحه فرونتال و لی لی تک پا در صفحه ساجیتال بایستی در برنامه های تمرینی پیشگیری از آسیب ACL مورد توجه ویژه قرار گیرند. می توان تمرینات بهتری را جایگزین پرش اسکوات در برنامه های تمرینی پیشگیری از آسیب ACL کرد. از تمرین پرش جمع می توان در حد بهبود سیستم نوروموسکولار ناحیه عمقی بدن استفاده کرد.